A rabbit's tale + give-away

Mama, mama, ik ben het konijntje! Het was één van de eerste zinnen die Oona, blinkend van trots, zei na haar eerste schooldag. Het ging gepaard met een instant liefde voor het beestje en stilletjes aan groeide bij mij het idee een echt 'konijntjesjurkje' te maken. Alleen ... ik vond maar geen konijnenstofje.

"En dit pareltje dan?", hoor ik u al zeggen. Inderdaad, een prachtig stofje maar ... niet wat ik in gedachten gaan. Het geheel zat al vanaf het begin in m'n hoofd: een schattig zomers jurkje met een geel bovenstuk, een contrasterend peter-pan-kraagje en een bolle rimpelrok in een vintage konijnen-stofje. Ik zocht lang maar vond m'n 'gedacht' niet dus maakte ik uiteindelijk zelf een stofje met spoonflower.

 

Een fijne ontdekking was dat, die spoonflower. Ik nam bovenstaande tekening als basis en maakte een stof met drie stroken waarbij deze print een aantal keer herhaald werd. Voor m'n rimpelrok gebruikte ik twee stroken van telkens een yard breed. Het rokje hield ik, in de zomerse spirit, lekker kort want dat is toch oh zo schattig met kniekousen eronder.

 

De derde strook, die had ik over. En ik maak er graag iemand van jullie gelukkig mee. Wil je graag ook een konijnenkleedje of rokje maken? Laat dan zeker een leuk berichtje na onder deze blog en word volger van m'n blog. Meedoen kan tot en met 30 juni.

 

 

 

Wij trokken er deze namiddag met de fiets op uit en gingen de lokale speeltuin verkennen. Genieten was dat, zeker met het zonnetje dat van de partij was. Gelukkig, want met z'n felle kleurtjes vraagt de jurk wel om wat zonnestraaltjes.

 

 

 

 

 

 

De basis van het jurkje is zoals wel vaker het bovenstukje van de Lotta-jurk van Compagnie M., onze grote favoriet. Ik koos dit keer voor wat reserve en maakte een vijf jaar. Het is momenteel misschien nog wat groot, maar zo zijn wij de groeispurten van deze zomer alvast een stapje voor.

Om het stofje van het rokje zoveel mogelijk in de verf te zetten, koos ik voor een simpel bovenstuk. Een lijnenspel met roze paspel en een blauw peter-pan-kraagje.

 

 

 

Net op het nippertje is de jurk nog afgeraakt om in stijl het schooljaar af te sluiten. Het is een cliché als een huis, maar het eerste kleuter is echt voorbij gevolgen. Ik nam dit jaar afscheid van mijn klein peutertje maar kreeg een echte kleuter in ruil. Eentje die elke dag wat meer kan. Wonderlijk om te zien. Ongelofelijk dat over enkele maanden het tweede kleuter al op het programma staat. Maar niet zonder eerst te genieten van een welverdiende vakantie vol ontdekkingen en avonturen natuurlijk!

 

Tot snel!

 

 

 

 

Stof: zelf bedrukt stofje van Spoonflower

Patroon: eigen ontwerp gebaseerd op de Lotta-jurk van Compagnie M.

Er was eens een droom ...

 

Zeven jaar geleden trok ik voor een jaar naar Burkina Faso om er als coöperant met straatkinderen te werken. Dat dat jaar mijn leven zo ingrijpend zou veranderen, daar had ik toen nog geen idee van. Ik leerde er Innocent (m'n man) kennen en vond in hem iemand die dezelfde droom als ik deelde. Nu, zeven jaar later, heeft het socio-culturele project waar we toen van droomden goed vorm gekregen en vond ik de tijd rijp om jullie er wat meer over te vertellen.

 

 

 

Dat we ambitieuze dromers waren, dat geloven jullie zeker en vast als jullie de bovenstaande foto's zien. Eind 2010 deden we een sprong in een spannend en diep onbekende: we kochten een stuk braakliggend stuk terrein om ons project op uit te bouwen. Een project waar we het fenomeen 'straatkinderen' vanuit een andere hoek wilden benaderen.

 

Zowel Innocent als ikzelf werkten als maatschappelijk werkers bij straatkinderen en kinderen in moeilijkheden. Tot onze grote spijt kwamen we heel vaak tot de constatatie dat kinderen die de straat kenden, heel moeilijk terug in de gewone maatschappij konden functioneren en dat het bestaan van centra voor straatkinderen het fenomeen op een vreemde manier in stand hield. 

Daarnaast zagen we dat kinderen vaak 'straatkind' werden doordat hun ouders weinig opvoedkundige bagage hadden en uit onmacht hun kinderen de straat op jaagden bij, voor ons, makkelijk te verhelpen problemen zoals stotteren, pubergedrag, ... .

 

Innocent en ikzelf vonden het daarom belangrijk om een project op te richten waar we, op allerlei vlakken, families is hun geheel gingen ondersteunen in de hoop zo in de toekomst een aantal onnodige straatkinderen te vermijden.

 

 

 

In 2012 gingen we, na een aantal bouwwerken, van start met ons project dat we Centre d'Intervention Familiale Naag Taaba' noemden. Naag Taaba betekent 'de handen in elkaar slaan' in het lokale Mooré en dat was precies wat we wilden doen. Samen ons project uitwerken met de mensen van Dayoubsi, een dorp op zo'n 15 km van de hoofdstad van Ouagadougou.

 

 

 

Onze werking is sinds dat moment altijd al heel divers geweest. Sensibilisering, theater, spelmomenten, artisanale ateliers, sociale kledingverkoop, ... het is een greep uit wat wij de afgelopen jaren deden.

 

 

 

Het project 'jouer pour apprendre': via spelactiviteiten leren kinderen die niet naar school kunnen op een speelse manier meer over maatschappelijk belangrijke thema's.

 

Ceramiek-initiatie door Moussa, aan zijn benen verlamd door polio.

 

Gift van medisch materiaal voor het 'centre médicale' van Dayoubsi

 

 

Sensibilisering rond familieplanning. Kinderen volgens je eigen middelen in functie van een betere toekomst, dat is onze boodschap!

 

Participatief sensibiliseringstheater rond 1001 maatschappelijk taboe's.

 

Traditioneel weefatelier

 

 

Houtbewerkingsatelier

 

 

 

Omdat een blogpost te kort is om overal uitgebreid op in te gaan, kies ik er een atelier uit dat mij (logischerwijze) heel nauw aan het hart ligt: het naai-atelier. Anderhalf jaar geleden gingen wij van start met een atelier waar 15 jongere jongens en meisjes tussen 14 en 18 een volwaardige naai-opleiding krijgen. Het leren van een goed 'métier' is immers zo belangrijk om een stabiele toekomst uit te kunnen bouwen, zeker voor jongeren die niet de kans kregen naar school te gaan.

 

 

De lesgeefster (in het rood) en de jongeren

 

Het leslokaal, met dank aan heel veel mensen in België die ons hun oude machines cadeau deden

 

 

 

Recyclage-atelier door mezelf

 

 

Ondertussen heeft de eerste lichting jongeren z'n tweede jaar opleiding achter de rug en gaan ze in september stage lopen bij couturiers in de hoofdstad.

Enkele weken geleden hielden ze een expositie/verkoop moment waarbij hun familie en vrienden uitgenodigd waren om te zien wat ze de voorbije 2 jaar gerealiseerd hadden. De foto's kwamen vandaag in m'n mailbox aan en overspoelden me met een zekere trots.

 

 

Onze droom werd realiteit. Niet veel mensen kunnen dat zeggen, dus ik noem mezelf  vol overtuiging 'a lucky one'.  En ik hoop dat dit ons project nog heel lang verder mag gaan ...

 

 

Wil je nog meer weten over ons project: word dan zeker lid van onze facebookgroep of neem contact op met mij via leencrombez@hotmail.com

 

Wil je ons graag een (financieel) duwtje in de rug geven? Dat kan via rekeningnummer BE11 7350 1646 6948 (SOL vzw) met de vermelding 'Project NaagTaaba'. Vanaf 40euro, krijg je zelfs een fiscaal attest via onze partner-organisatie SOL vzw. 

De 'blingbling-sweater"

Een volle stoffenkast, elke doorwinterde naaister kent het fenomeen. Je ziet een stofje, je hebt er een klik mee en een paar dagen later ligt het in jet stoffenkast ... naast heel wat andere én vaak zonder dat er snel iets mee gebeurt.

Begin vorige maand besloot ik de koe bij de horens te vatten. Geen nieuwe stofjes meer in huis zolang er niet iets met de oude 'voorraad' gebeurde.

Twee van de vergeten stofjes, kocht ik vorig jaar in volle 'glittergekte'. In tegenstelling tot de meeste mensen ging ik niet voor de stevigere glittersweater maar wel voor een dunne, doorschijnende tricot-variant. Voor wat ik er concreet mee ging doen, was er nog geen plan. Wat meteen verklaart waarom de stofjes zo lang onaangeroerd bleven zitten.

Ik besloot voor een patroon te gaan dat ik bij haar leerde kennen. Een ideale zomertrui voor de warmere dagen: lekker luchtig én met een origineel rugdeel. Zo heb ik het wel graag, een kledingsstuk dat in eerste instantie heel eenvoudig lijkt, maar dan een heerlijke knipoog naar je geeft.

 

Ik koos ervoor de mouwen tot 3 kwart lengte in te korten, want lange mouwen worden hier meestal tot die lengte opgestroopt. Ik werkte ze, net zoals de hals, met een biais-band in glitterstof af. Het zorgt voor een klein poffend effect, en laat dat nu net iets zijn waar ik wel een beetje van hou.

 

Echt weggeblazen heeft ze me niet, mijn Bethouia-sweater maar lekker comfortabel dat is ze wel. Een geslaagde poging de kast wat leger te maken dus ... Mission accomplished!

 

Stof: Glittertricot, Madeline de Stoffenmadam

Patroon: Bethouia, by Ellepuls